In deze vitrine geeft Niek op surreële wijze zijn onzekerheid weer over hoe het er in de toekomst mogelijk wereldwijd uit zal gaan zien. Roofbouw op zeeën, bossen en alles wat zich daar in, op, en tussen bevindt gaat mogelijk leiden tot mutanten die zich in een uiteindelijk desolaat landschap zullen bevinden en een weg moeten gaan zoeken.
Hij gelooft sterk in hergebruik, wat in deze opstelling ook is toegepast.
De assemblages bestaan uit onderdelen van gevonden en verloren materiaal, inclusief de achtergrond, die is samengesteld uit voorheen gemaakt werk dat met de nodige formaataanpassingen ook opnieuw kon worden gebruikt.
Hij woont en werkt in Amsterdam en maakt assemblages naast zijn tekeningen en schilderijen, is lid van de Onafhankelijken en KunstRuim.
Zie website www.niekbruynzeel.nl