BIJ ONS IN DE FAMILIE
Er is een gezin in onze expositieruimte komen wonen. Familie de Kort, bestaande uit vader, moeder en twee dochters. Ik loop de galerie in en zie de verschillende gezinsleden aan de slag met het opbouwen van de expositie. Het woord “familie” roept allerlei tegenstrijdige gevoelens bij me op. Positieve maar ook negatieve gevoelens. Die tegenstrijdige gevoelens vind ik later ook terug in deze expositie. Na enig rondlopen, waarbij ik zo nu en dan een familielid spreek, raak ik langzaam op de hoogte van wat er in de familie de Kort zoal speelt.
Vader Hein heeft grote vierkante schilderijen opgehangen met cartoonachtige voorstellingen. Het lijken puzzels waar je als kijker de verbinding met het thema “bij ons in de familie” moet zien te raden. De genoeglijke pijp past goed in dat gezellige familiegebeuren en de strijkplank oogt ook erg huiselijk. Maar een hert zie je meestal niet in de huiselijke kring verschijnen. Ook de ruimtevaarder lijkt verdwaald in deze omgeving. Een verkeersbord wijst de weg naar een rustige plek vol kabouters. Kennelijk kan het gezinsleven ook erg druk zijn en is het niet altijd genoeglijk.
Dan is de wand die gevuld wordt door voorwerpen in huis een stuk duidelijker. Als een verzameling keukengerei hangen ze daar. Als een lijst van keukenspullen die in het hoofd van elke huisvrouw/man gebeiteld staat. Een lijst die hij of zij moeiteloos uit het hoofd op kan zeggen.
Ze zijn van stof gemaakt en komen daardoor enigszins los van de wand. Worden haast echte gebruiksvoorwerpen. Naast de wand met voorwerpen zien we ook schilderijen waarop het huiselijke een rol speelt.
Het meest ontroerend vind ik de w.c. Die is zo gezellig ingericht dat je er zou willen blijven zitten. Opvallend vaak zie je op haar doeken verzamelingen potten, vazen en blikken.
En dan de dochters. Twee dochters, twee totaal verschillende verhalen. Sophie en Stella.
Op een zwart geverfde wand waar witte vrouwenfiguren overheen dansen zie ik een arrangement van schilderijen in waterverf die Sophie heeft gemaakt. Het geheel straalt een warme sfeer uit. De voorstellingen geven het gezellige samenzijn weer van de twee zussen.
Ze wonen op een soort van eiland en zijn omgeven door de zee. En daar kun je in zwemmen.
Dat doen ze dan ook. Vreemde waterwezens houden hen gezelschap. Toch heerst er ook een bedrukte sfeer in het huisje. Opvallend hoe grote delen van de tekeningen donker zijn gemaakt door eindeloos veel zwarte lijnen die elkaar verticaal en horizontaal kruisen en die een schaduw werpen over het gelukkige samenzijn. De kooi met paddenstoelen oogt gezellig maar is niet helemaal overtuigend.
In een andere hoek van de zaal tref ik het werk van Stella aan. Een groepje geiten staat er nogal verbijsterd naar een broertje of zusje te kijken dat daar boven hen in de lucht hangt. Omhoog geschoten door een levensgrote katapult. Hier zien we een andere werkelijkheid dan het gelukkige samenzijn van gezinsgenoten. Kennelijk kan het ook wringen tussen broertjes en zusjes. En zou je het liefst dat ene broertje ver de lucht in willen schieten. Weg ermee !
Aan de wand erachter hangen tekeningen. Een reeks van bedscènes. Waarin het bed afwisselend woonplaats is van allerlei accessoires. Manden op en onder het bed. Een stapel dekens op een hoop die telkens verlegd worden. Het is een drukte van belang op dat bed van Stella. Ze woont er een beetje zo te zien.
Een familieverhaal. Ze horen bij elkaar en tegelijk zijn de verschillen groot
Kees Hordijk
Geef een reactie