DECEMBERMARKT
Het is weer december. We mogen naar de jaarlijkse kunstbeurs die in WG KUNST gehouden wordt: de Kerst Sale. Ik ken inmiddels de ervaring die me zal overkomen wanneer ik de zaal binnen loop. Om me heen honderden werken die in de afwisseling van techniek een heel levendig beeld geven. Het lijkt wel alsof er elk jaar meer werk aan de wanden hangt en op de tafels staat.
En misschien is het aantal ook echt groter dan andere jaren. De werken zijn gemiddeld genomen kleiner en daardoor is het drukker geworden in de zaal. Bij het rondlopen zie ik dat er geen namen bij het werk staan vermeld. Ik kijk naar anonieme werken. Sommige werken komen me bekend voor. Maar veel is ook nieuw voor me. Kunstenaars die voor het eerst aan deze beurs deelnemen.
Wat nog het meest verbaast is de enorme variatie in soorten van werk. Je ziet vertrouwd werk van kunstenaars die al jaren aan deze Kerst Sale deelnemen. Degelijk werk waar ze aan gehecht zijn, wat bij hen hoort. Je herkent hun handschrift al van verre. Maar ook zie je verrassend veel werk wat nieuw voor je is. Vooral in technisch opzicht. Nieuwe technieken en nieuwe manieren van kijken naar de werkelijkheid. Oud en vertrouwd enerzijds en nieuw en verrassend anderzijds. Wat wil je nog meer. Ik maak wat foto’s. Spontaan, omdat het werk me aanspreekt. Zonder nog te weten of ik iets ga doen met die foto’s.
Urenlang loop ik rond langs de wanden. Als om elk werk voldoende aandacht te geven, om niet iets over het hoofd te zien wat de moeite waard is om gezien te worden.
Maar in de veelheid is het niet eenvoudig om elk werk met volle aandacht te bekijken.
Je ontkomt er niet aan dat sommige werken je aandacht trekken en andere minder. Dat is niet altijd een bewijs van gebleken kwaliteit. Welsprekendheid kan verborgen blijven en luidruchtigheid betekent niet altijd dat het om goed werk gaat.
Tot slot heb je allemaal je eigen liefde voor kunst die je dierbaar is. Maar gelukkig ontstaan er ook nieuwe liefdes op zo’n beurs. Ik zie een prachtig werkje van textiel aan de wand. Het is van vilt en stelt een kledingstuk voor. Ik word even overrompeld door de intimiteit die er uit spreekt. De associaties die het bij me oproept. Alsof het een wereld opent die via dit bescheiden werk toegankelijk wordt.
Even verderop staat er een bouwsel van aardewerk op tafel. Het doet denken aan een Egyptische mastaba. Bouwsels van duidenden jaren geleden. Erop staat een hond. Of is het een beest met hoorns ? Samen vormen ze een schitterend koppel. Ik raak er ter plaatse verliefd op.
Aan de wand een moeilijk te beschrijven kunstwerk. Je zou het een collage kunnen noemen maar dan doe je het tekort. Het is zoveel meer. Het is een en al kleur. Het is als een schort, samengesteld uit stukken plastic als ik het goed zie. Ik zie een vogel vliegen boven een zee en nog een heel kleurig leven erom heen. Verrassend. Dat mengsel van ogenschijnlijk goedkoop materiaal met zulke levendige kleuren en voorstellingen.
En zo kan ik doorgaan. Een foto-achtig gebeuren op de Singel. Je ziet er de Koepelkerk op afgebeeld. Er ligt sneeuw. Op straat staan er mensen te praten. Het is een levendig tafereel. Het bijzondere is dat het lijkt te leven. Dat je een echt doorkijkje krijgt op dat straattafereel. Alsof je even teruggaat in de tijd want het dateert van vroeger zo te zien.
Een boekomslag. Bij nader inzien zonder bladen. Maar dat is ook niet nodig bij zo’n beeldschone kaft. Een paar zinnen staan er in het binnenste. Zinnen die opwegen tegen volgeschreven bladzijdes.
En dan weer zo’n beest wat je tegemoet komt. Wat je kwispelend begroet. Opgebouwd van hout en wat radertjes. De ogen wit van ouderwetse stoppen. Hoe is het mogelijk. Een samenraapsel van wat restanten vormen een levend wezen. Zo levend komt het in ieder geval over.
Ik stop met het opsommen van bijzondere werken. Er zijn er teveel. U moet komen kijken. Ik beschreef er een paar, maar ze zijn allemaal bijzonder. Gelukkig lees ik geen namen. Dat is een voordeel. Maar ik kan me voorstellen dat je erom gaat vechten wie het werk mee naar huis mag nemen. Het is zo verleidelijk dat je er niet van af kunt blijven. Als u me niet gelooft ga dan vooral zelf kijken. Vanaf vrijdag a.s. om 12 uur kunt u terecht.
Kees Hordijk
Geef een reactie