Kees Hordijk over 25 jaar WG kunst de jubileumexpositie

WG KUNST BESTAAT 25 JAAR

Ze gaan een jubileum vieren bij WG Kunst. Het centrum voor kunst bestaat 25 jaar. De komende tijd zal in het teken staan van deze verjaardag. Ik ben pas een jaar bij WG Kunst. Kan nog niet erg meepraten over het verleden. Wanneer ik de ruimte binnen loop zijn de medewerkers nog druk doende aan alle wanden kunst op te hangen. Kunst in het groot en kunst in het klein. Objecten, schilderijen, tekeningen en keramiek. Even denk ik op de KerstSale te zijn beland, zo vol is het. Maar de formaten in deze expositie zijn groter dan in de december markt. Namen staan er nog niet bij maar die zouden mij toch niet zoveel gezegd hebben. Hier en daar herken ik iets. Werk van een kunstenaar die het afgelopen jaar heeft geëxposeerd bij WG Kunst. Ik hoor van een medewerker dat er ooit een uitleen is geweest voor vrienden van de galerie. Die mochten een werk thuis ophangen. Voor dat doel was er een voorraad kunst aangelegd. Eigendom van de galerie zogezegd. Daarvan wordt nu ook het een en ander getoond.

Zowel het werk van oudgediende kunstenaars hangt hier als ook werk wat recent door de huidige deelnemende kunstenaars is gemaakt. Werk van 25 jaar geleden zeg maar, en werk waarvan bij wijze van spreken de verf nog nat is. Om enig houvast te vinden probeer ik voor mijzelf te bepalen welk werk hedendaags is en wat al op enige leeftijd.Maar dat valt niet mee. Ik sla de plank een paar keer mis. Een vers ogend doek blijkt toch 20 jaar oud te zijn.

Zou dan de stijl van schilderen misschien verraden uit welke tijd een werk stamt ? Ik kijk door de zaal en probeer in onderwerp en stijl van schilderen een basis voor een tijdsbepaling te vinden, maar ook dat mislukt. Mijn veronderstellingen omtrent geboortejaar blijken niet te kloppen. Kennelijk is een periode van 25 jaar toch te kort om van stijlverandering te kunnen spreken.

Opeens realiseer ik me dat ik naar houvast zoek in deze expositie van voor mij onbekende kunstenaars. Zelfs de kaartjes met de namen ontbreken nog. Ik besef dat kunst des te meer voor ons gaat leven als we iets van de geschiedenis ervan weten. Hoe de kunst tot stand kwam, wie de kunstenaar is, hoe die werkte, wat hem of haar bezielde. Kunst kan zonder verdere toelichting bekoren maar vaak helpt het wanneer we iets weten over de achtergrond. En hier weet ik eigenlijk niets. Wat me opvalt is dat het overwegend abstract werk is wat hier tentoongesteld wordt. In de gele kastjes die straks weer over het WG terrein verspreid zullen worden zie je veel figuratief werk hangen of staan. Dat is misschien een verschil met de kunst van 25 jaar geleden. Toen overheerste nog het abstracte werk.

Een ander kenmerk van WG Kunst zie ik hier wel terug. De neiging tot theatrale verbeelding. Kunst waarom heen bewogen en gespeeld wordt. Kunst die onderdeel wordt van het momentane gebeuren. Kunst die zijn grootste zeggingskracht krijgt in de performance. In de zaal staat een houten geraamte. Een bouwwerk van houten latten. Meer dan manshoog.Het is verbonden met een schilderij, althans … een lijst waarin geen schilderij zit maar een paar stenen. Alsof de spielatten zelf met een opvoering bezig zijn waarvan de betekenis volstrekt onduidelijk blijft maar wel expressief oogt. Theatraal, is dat misschien een aanduiding die in de geschiedeins van WG Kunst in de afgelopen 25 jaar een regelmatig terugkerende karakteristiek oplevert over de aard van de exposities ? Kunst die pas echt tot leven komt in de interactie tussen kijkers en kunst. Of tussen kunstenaars die samen aan het werk zijn. Zoals in het afgelopen jaar het project “Tweestrijd”, waarbij kunst bij gedichten werd gemaakt. En het project “De Waarheid”. Een project waarbij een groep kunstenaars het gehalte aan waarheid onderzocht in wat als “Waarheid” wordt verkocht in onze samenleving.

Ook herinner ik me hoe de zaal er uit zag met de expositie over tekeningen uit kinderboeken. Het leek of de tekeningen aan de wand tot leven waren gekomen in de levensgrote uit het boek gestapte figuren die daar in de zaal genoeglijk meespeelden met het publieke gebeuren. Illustraties, een andere poot van WG Kunst. Die mis ik een beetje in deze jubileumexpositie. Maar de inrichting is nog niet af. Wellicht komen er nog wat kinderboekillustraties aan de wanden of liggen er straks bij de opening opeens een paar kinderboeken op tafel. Je weet maar nooit.

Op mijn rondgang loop ik haast tegen een broze installatie op die zo uit een kinderboek lijkt te zijn gestapt. Een kleurige figuur met de oren van een konijn die op wieltjes rijdt en op haar hand een roofvogel laat balanceren. Vrolijk door de kleuren en fantasievol.

Speels en onverwachts. Dat zijn de woorden die me invallen wanneer ik de zaal verlaat. Is dat speelse nu iets van 25 jaar geleden of van nu vraag ik mij af.

Of is het juist iets wat WG Kunst door al die jaren heen heeft gekenmerkt.

AL 25 JAAR !