Een gevoel van gemis
In 2015 is het precies 10 jaar geleden dat schrijver, beeldend kunstenaar, fotograaf en muzikant Henk van Woerden op 57-jarige leeftijd geheel onverwacht overleed. Hij liet een indrukwekkend en kleurrijk oeuvre na, dat nationaal en international nog altijd wordt geprezen.
Om zijn leven te herdenken en vooral ook om zijn werk te vieren, heeft een groep van vrienden het initiatief genomen om in 2015 twee exposities rondom deze bijzondere kunstenaar te organiseren ter gelegenheid waarvan een publicatie verschijnt.
Henk van Woerden (Leiden, 1947) verhuisde op negenjarige leeftijd met zijn ouders, broers en zus naar Kaapstad, Zuid-Afrika. Hij voltooide in 1967 een opleiding aan de Michaelis School of Fine Arts (Universiteit van Kaapstad) en debuteerde een jaar later met een solotentoonstelling in The Artist’s Gallery, een lokaal kunstenaarscollectief dat zich tegen rassenscheiding keerde. In mei 1968 verliet hij het land. Woonde en werkte sindsdien afwisselend in Amsterdam, vanaf 1992 in de voormalige kraamkliniek op het WG terrein, op Kreta en sedert 1989 aan de Kaap. In Amsterdam exposeerde Van Woerden vanaf 1971 regelmatig bij Galerie Espace, waar hij bevriend raakte met Breyten Breytenbach en Lucebert. Zijn werk bevindt zich in veel openbare en privéverzamelingen (w.o. het Stedelijk Museum, Amsterdam; Gemeentemuseum, Arnhem; Frans Hals museum, Haarlem; UCT Collection, Kaapstad; Sasol Kunstenmuseum, Stellenbosch).
Henk van Woerden was vanaf 1987 verbonden aan de AKI-Academie in Enschede als docent schilderen, tekenen en grafiek. In 1993 verscheen bij Uitgeverij Nijgh & van Ditmar zijn eerste roman Moenie kijk nie (Geertjan Lubberhuizenprijs 1994), gevolgd door Tikoes (Uitgeverij Podium, 1996). Naast korte verhalen en essays in literaire tijdschriften –en redactionele stukken voor de reeks Afrikaanse Klassieken van Uitgeverij Podium- publiceerde hij in NRC Handelsblad, Trouw, De Volkskrant en Vrij Nederland. Het (auto) biografische Een mond vol glas (Uitgeverij Podium, 1998) verscheen in dertien talen en werd onderscheiden met de Sunday Times Alan Paton Award; in Londen werd het boek als toneelbewerking opgevoerd (‘I.D.”, Almeida Theatre, sept./oct. 2003).
Henk van Woerden schreef het scenario voor de VPRO documentaire Korreltje niks is mijn dood over de jonggestorven Ingrid Jonker (1933-1965) (Zilveren Roos, Montreux, 2002) en ontving in 2003 de Frans Kellendonkprijs voor zijn gehele literaire oeuvre. In 2005 volgde zijn laatste boek, de mediterrane roman Ultramarijn bij Uitgeverij Podium.
Het beeldende werk kreeg eerder erkenning met de Michaelis Prize for Painting (1967), de toekenning van de Koninklijke Subsidie (1981), selectie voor de XIe Biennale de Paris en de Sonderschau ‘Junge Kunst aus den Niederlande’ (Basel).
In 2001 werd in de Vleeshal van het Frans Hals museum, Haarlem, een retrospectief van dertig jaar beeldend werk ingericht met de weemoedig stemmende titel ‘Vaarwel Paradijs’.
September 2005 werd Henk van Woerden Writer in Residence aan de Univerity Ann Arbor in Michigan waar hij 16 november 2005 overleed.
Henk van Woerden “een maker van dingen om te laten zien, te vertellen en te laten klinken, nil nisi optimum. Daar had ik me aan te houden: schrijven, schilderen, fotograferen, een beetje muziek en op zijn tijd een historische beschouwing”.
“Het afgesneden-zijn-van-iets-gevoel heb ik altijd gehouden”
Tentoonstellingsperiode
30 oktober t/m 15 november 2015
OPENING
vrijdag 30 oktober 17.00 – 19.00 uur
openingstijden: dinsdag t/m zondag 13.00 – 17.00 uur