4 Fotografen komen om de vijf weken bij elkaar voor een bespreking van hun werk. Ieder van hen heeft een andere achtergrond: kunstenaar, psychotherapeut, ambtenaar of onderzoeker. Zij vinden en inspireren elkaar in hun zoektocht naar een eigen beeldtaal. In deze weekendexpositie in WG Kunst tonen zij voor het eerst samen een aantal werken aan het publiek.
De fotografie van Willem Heuves is conceptueel en vaak parodiërend. Uit het werk van de antropoloog Augé komt het concept ‘non-places’: semipublieke ruimten die saamhorigheid of menselijke relaties nabootsen of suggereren, zonder die echt te bieden. De wachtkamer van een psychotherapiepraktijk is daar een voorbeeld van. Zero+9 is een parodie. Het witte scherm is een kernbegrip in de psychoanalyse waar het verhaal van de analysant op wordt geprojecteerd en symboliseert de verhouding van binnenwereld tot buitenwereld, van verleden tot heden. In de videopresentatie Klaaglied gaat het over de relatie tussen compositie van het beeld en compositie van de muziek. Gehavend landschap is een serie waarin tekst en beeld, tekst als beeld elkaar afwisselen.
Nanda Laas fotografeert landschappelijke beelden waarvan de toeschouwer niet goed weet of het ontdekkingen zijn of uitvindingen. De landschappen kunnen zowel een microkosmos als een macrokosmos zijn, gevonden of gemaakt. De bijna altijd mensloze introverte quasi-landschappen creëren een sfeer van verstilling, die zowel ontregelt als nieuwsgierig maakt. Dit effect wordt bereikt door een behoedzaam en gestaag toevoegen en wegnemen van niet alledaagse materialen, waarbij de fotograaf zich laat leiden door de onverwachte en niet te voorziene effecten op het beeld. De composities zijn nooit helemaal af, er is altijd een ontwrichtend of wringend element.
Peter van Roozendaal maakt sobere portretten van vrouwen. De serie van vijf kleurenportretten zijn analoog gefotografeerd met een eenvoudige Holga-camera op rolfilm. De foto’s zijn intuïtief en improviserend ontstaan. Door het gebruik van pose en locatie ligt de nadruk op sfeer, eenvoud en imperfectie. De robuuste contrasten suggereren een desolate kwetsbaarheid. In de zwart-wit portretten wordt deze kwetsbaarheid verbeeld door de rust en introspectie die het model uitstraalt, in combinatie met haar houding en de omgeving waarin zij zich bevindt: soms rustig en stil, soms rauw en bedrukt. De melancholieke sfeer van de beelden wordt versterkt door de donkere afdrukken.
In het werk van Marc Schoneveld staan grenzen centraal en zijn interesse voor tegenovergestelde kijkrichtingen op grensovergan- gen. One day toont een serie van 100 achtereenvolgende foto’s van de lucht op een dag boven Amsterdam. In Strait of Dover en de serie Former Checkpoints West East Berlin staan grensovergangen als (stads)landschappen 180 graden tegenover elkaar. In Skull draait een schedel 180 graden van kijkrichting.
U bent van harte welkom om deze foto-expositie te komen bekijken!
Opening:
vrijdag 5 februari 2016 van 17.00 – 19.00 uur
Geopend:
zaterdag 6 en zondag 7 februari van 13.00 – 17.00 uur