LEVEND WATER Anna Sydorenko
De komende week zien we een ongewone expositie in WG Kunst. Kunst aan de wanden in de vorm van foto’s van verwoeste steden in Oekraïne en foto’s van water. Levend water zoals we dat vinden in rivieren en meren, zeeën en bergstromen. Overal op aarde is water. Soms schaars dan weer overvloedig. In beweging of stilstaand. Golvend of glad als een spiegel.
De foto’s uit Oekraïne zijn in zwart/wit afgebeeld. Ze tonen de verwoestende werking van de oorlog die daar gaande is. Hoe burgers proberen in leven te blijven in kapot geschoten huizen.
Niets is er nog heel op deze foto’s. Alles is vernietigd. De mensen haasten zich tussen de puinhopen door. Een treuriger gezicht is haast niet denkbaar. De oorlog in Oekraïne komt hier in de expositie dichter bij dan je lief is. Je ontkomt er niet aan het leed en de verwoesting tot je te nemen. En te weten dat wij hier nog een veilig en welgesteld leven leiden, terwijl daar dood en verdriet heersen. Lopend langs de foto’s is het alsof dat oorlogsgebied steeds dichterbij komt. Alsof je daar in de ruïnes ook een veilig heenkomen zoekt. Tegelijkertijd weet je dat je in een zaal bent, ergens in Amsterdam en een expositie bezoekt. Er is hier geen dreiging maar het leed schreeuwt van de muren af wanneer je langs de foto’s loopt.
Zwart wit zijn de foto’s van de oorlog. Kleurig zijn de foto’s van de rivieren en zeeën. Een wonderlijk contrast. De foto’s worden er mooier door. Alle tinten vind je in het levende water terug. Zelfs door kapotte steden stroomt het levende water voort. Stromend water heeft geen vaste plek. Je kunt het niet vasthouden. Het gaat alsmaar voort. Gisteren was het nog in Zwitserland en vandaag stroomt het bij ons de Noordzee in. Water kent geen grenzen, volgt hoogstens de loop die de rivier door de eeuwen heen heeft gevonden op zijn tocht naar de zee.
Water vormt soms wel een grens tussen landen of streken. Afscheidingen die de indeling in landen heeft doen ontstaan. Landen die van buren tot vijanden zijn geworden want een grens biedt de mogelijkheid de ander tot vijand te maken. Al het kwaad daar te zien. Maar het water trekt zich daar niets van aan. Het stroomt in en tussen de landen door en vervolgt haar weg naar zee. Het water dat naar de zee stroomt ontkracht alle verschillen tussen mensen, het is er voor iedereen en maakt geen onderscheid. Dat is het mooie van water.
En daar gaat dit project over. Het stromende water wat ons verlost van verdeeldheid. Wat de eenheid tussen mensen herstelt. Daarom is dit project zo helend naast al die vernietiging die er op de andere wand te zien is. Water als genezer voor onze wonden, onze verdeeldheid.
Water verbindt streken met elkaar en biedt het levensvocht waar we allen afhankelijk van zijn want zonder water geen leven. Intuïtief heeft Anna Sydorenko gevonden wat haar innerlijke verscheurdheid heeft kunnen verzachten. Wanneer de verscheurdheid tot in je familie
voortgaat zijn die levende waterstromen die zich niet aan grenzen storen en er voor alle mensen zijn een helende kracht. Dat is waar deze expositie over gaat.
Na de deprimerende beelden van een kapot geschoten Oekraïne zijn de foto’s van al dat stromende water een verademing. Wat een schoonheid en verscheidenheid in al die beelden van rivieren en meren. Wat een kleuren ook! Zoveel kleur verwacht je niet in water maar het is er. De foto’s laten het zien. Water kan alle kleuren dragen en alle bewegingen maken. Het voedt ons en het vervoert ons. We zwemmen erin en het geeft ons eten. En als je de foto’s langs de wanden bekijkt zie je een en al schoonheid en een en al kleur. Een troost voor de ziel na al dat geweld aan de overkant van de zaal. Meer dan 500 foto’s zijn er gemaakt over dat water. Van over de hele wereld. Door mensen die zich betrokken voelen bij deze strijd. En die de schoonheid van stromende wateren er tegenover zetten. Water dat voor iedereen is en van niemand in het bijzonder. Want zo’n verdeeldheid leidt alleen maar tot meer oorlog en vernietiging.
Kees Hordijk
Geef een reactie