Hebberig word ik van alle kunst die deze week aan de wanden van WG Kunst wordt opgehangen en op tafels is neergezet. Honderd kunstenaars hebben werk gemaakt wat slechts 100 euro per stuk kost. De zaal is nog nooit zo vol kunst geweest. Ik waan me er in luilekkerland. Waar ik ook kijk, overal zie ik kunst die ik dolgraag zou willen kopen en thuis aan de wand hangen. De variatie in vormen en stijlen is enorm maar wel van een zelfde niveau.
Je loopt door de zaal en ziet het ene na het andere kunstwerk dat je het liefst mee naar huis zou willen nemen. Maar je kunt toch moeilijk met 10 werken thuis komen ? Want zo vaak val ik wel voor iets waar ik langs loop en bij blijf staan. Hoe moet ik dit aanpakken ? Hoe moet ik in vredesnaam kiezen ? Een lijstje maken en daarna gaan wegstrepen ? Tot ik een aanvaardbaar aantal overhoud ? Een onmogelijke opgave. Voor het eerst heb ik spijt dat ik kennelijk een soort alleseter ben. Alle stijlen vind ik mooi wanneer het maar goed bedacht en goed gemaakt is. Abstract of figuratief. In verf, potlood, klei of metaal. Objecten, of gewoon op doek en papier. Ik voel me als een kind dat in een speelgoedwinkel rondloopt en uit mag kiezen zoveel hij maar wil. Je loopt van het ene speelgoed naar het andere maar weet op het laatst niet meer wat je zult kiezen. Het is teveel allemaal. Te overweldigend.
Die beleving onderga ik deze middag waarop ik de bijna voltooide inrichting van de WG Kunst Kerst Markt mag bewonderen. 100 kunstenaars, die elk 3 of 4 werken tonen en alle werken kosten slechts 100 euro per stuk. Het gaat veel te ver om ze allemaal op te noemen en hun werk te beschrijven. En er een paar noemen zou de suggestie wekken dat die eruit springen en beter zijn dan de rest. Maar zo is het zeker niet.
En toch wil ik iets van de sfeer beschrijven door te benoemen wat ik zie. Het is de enige manier om u te laten proeven van de overweldigende rijkdom aan creativiteit die de zaal de komende 10 dagen vult. Ik weet het wel. Dat gevoel van overweldigd worden zit hem in de enorme hoeveelheid kunst en concentratie van zoveel verschillende technieken die vlak bij elkaar zijn opgehangen. Het geeft je het gevoel op vleugels te gaan of over wolken te lopen. En hoe heerlijk is dat niet. Je voortdurend in een weldadige omgeving van een en al schoonheid en zeggingskracht bevinden.
Wat dan verloren dreigt te gaan is de aandacht voor het eenzame werk. De omgeving even buiten te sluiten. Alleen te zijn met dat ene werk. Zo kom je het beste tot een keuze. Zo zal dat ene werk wat je kiest straks ook alleen zijn, bij jou thuis aan de wand, zonder al die omringende soortgenoten die ook om aandacht vragen. Alleen dan kan de liefde overeind blijven. Voor dat ene werk ! Je wordt niet verliefd op een menigte. Dat gaat vooral over opwinding. En dat moet gezegd. Die ervaar je hier onmiddellijk na binnenkomst.
Herinneringen aan de kastjes die buiten op het WG terrein stonden, het afgelopen voorjaar, komen bij me boven. Ik zie de hand van veel zelfde kunstenaars. Ook andere exposities in het afgelopen jaar vind ik terug in het werk wat hier staat of hangt. De vorken die poppetjes zijn geworden, met ogen en armen en voeten. De speelse keramieke hondjes in vrolijke kleuren. Je kunt een waxinelichtje tussen hun oren plaatsen met Kerst. De strakke, ruimtelijke, witte vormen die doen denken aan het papier machee van Jaap Egmond en Jan Schoonhoven. Ik herken de assemblages van metalen platen, industriële restanten, aan elkaar gemonteerd en tot kunstwerk verheven. Ik noem zomaar wat spotlights, links en rechts in de ruimte van de galerie. Met een denkbeeldige verrekijker de objecten als individu voor even afzonderen uit zijn drukke omgeving. Onderga het feest van deze overbevolkte samenkomst van kunsten. Het levert een vermenigvuldiging van feestvreugde op. Maar vergeet niet om daarna de kijker te richten op de schoonheid en betekenis van al die afzonderlijke pronkstukken. Ze verdienen het !
Kees Hordijk
Geef een reactie